در واقع، فضاهای شهری عرصه ای برای ظهور فعالیت ها و تعاملات اجتماعی می باشند. حضور انسان در فضای شهری مستم بستری مناسب جهت پاسخگویی به نیاز های اوست. در این راستا شناخت انسان و ویژگی های محیط زندگی او و چگونگی برقراری رابطه میان این دو عامل اهمیت دارد. رفتارها با گذر زمان و با توجه به ارزش های حاکم بر جامعه تغییر پذیرند. طراحان با شناخت نیازها، احساس، ادراک مردم نسبت به محیط پیرامون با ایجاد شرایط مناسب موجب حضور افراد در فضاهای شهری خواهند شد (رفیعی، ۱۳۹۴). محیط و رفتار آنقدر به یکدیگر وابسته اند که نمی توان آنها را از هم تفکیک کرد. چراکه نه تنها محیط بر رفتار انسانی تاثیرگذار است، همچنین نمی توان رفتار را مستقل از رابطه درونی آن با محیط درک و تعریف کرد. از این رو به نظر می رسد درک رفتار انسانی در محیط کالبدی زندگی از جمله در شهرهای معاصر که مورد توجه معماران، شهرسازان و برنامه ریزان شهری است باید بر پایه توجه به فرآیند ادراکی آن توسط انسان امروز انجام گیرد؛ زیرا در این صورت می تواند در پاسخ به نیازهای انسان معاصر در گام نخست موجب ارتقاء بهداشت روان جامعه گردد و در گام های بعدی به پیوند به حیطه معنا بیانجامد و اسباب خود شکوفایی فردی را فراهم آورد (فولادی تالاری، ۱۳۹۴). با توجه به اینکه شهرها تجلیگاه ارتباطات انسان ها هستند؛ حضور مثبت افراد در فضاهای شهری، سطح تعاملات مثبت اجتماعی را بالا برده و سبب ارتقاء کیفیت زندگی می گردد. البته این حضور در فضا، ارتباط مستقیم با مطلوبیت فضا دارد و فضاهای مطلوب تمایل به حضور افرادرا افزایش می دهد (حیدری شورشجانیو همکاران؛ ۱۳۹۵). در آستانه هزاره سوم فضاهای عمومی شهری به عنوان مکان سوم که نقش اساسی در برقراری تعاملات اجتماعی ایفا می نماید مورد توجه جدی قرار گرفته و به کانون تمرکز دانش حرفه طراحی شهری بدل گردیده اند. در این میان، صاحبنظران گوناگون با رویکرد های متفاوتی این موضوع را مورد بحث و بررسی قرار داده اند (رش شیلان آباد و دینار، ۱۳۹۴). همان گونه که خانه بایستی صفات و مزایایی داشته باشد تا ست و زندگی را مطلوب و آسایش بخش سازد، شهر نیز نیازمند کیفیت ها و ویژگی هایی برای تأمین آسایش و راحتی است تا برای ست در زندگی شهری مناسب شود. قلمروی عمومی، حیطه و فضاهای شهری است که برای عموم مردم ایجاد و بهره گیری در فعالیت های جمعی برای آن پیش بینی می گردد. برای دستیابی به آسایش و راحتی، لازم است تا انسان ها از محیط های خصوصی و انزواگرایی به محیط های جمعی و پرنشاط و فضاهای باز عمومی شهری دعوت شوند. فضاهای باز عمومی شهری باید به گونه‌ای طراحی شوند که مردم بتوانند از آنها به طور مؤثر، سودمند، ایمن و با رضایت‌مندی بسیار استفاده نمایند و برای رسیدن به چنین حسی برای تمام اقشار مختلف جامعه، شایسته است ارتباط مؤثر بین فضاها و کاربری های مختلف را با حالات افراد مورد سنجش قرار داد. مسلماً چنین شهری می تواند آسودگی خاطر و آرامش را برای ساکنین خود فراهم آورد. برای نیل به چنین هدفی، می بایست کیفیت های محیط شهری را در فضاهای باز عمومی شهری افزایش داد تا بتوان سرزندگی و حیات شهری ایجاد کرد (سوزنی و معینی فر، ۱۳۹۴). متاسفانه امروزه با وجود رشد روز افزون بافت‌های جدید شهری به دلیل بی توجهی های صورت گرفته به این موضوع، فقدان مطلوبیت فضایی به منظور این حضور کاملاً مشهود است. حضور مردم در فضاهای شهری و ایجاد فرصت های ملاقات بین آنها، یکی از مهمترین عوامل سازنده کیفیت فضاهای شهری است که بر پایه نیازهای اجتماعی انسان قرار دارد.
انجام پایان نامه شهرسازی
انجام پایان نامه
درباره این سایت